Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013

ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗ Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ


Τα τελευταία χρόνια όλοι μας έχουμε δει το εισόδημα μας να συρρικνώνεται, τους φόρους και τις ειδικές και έκτακτες εισφορές να αυξάνονται. Η ανεργία έχει κτυπήσει την πόρτα του σπιτιού μας και το δικαίωμα στην εργασία ξαφνικά έπαψε να είναι δικαίωμα για πολλούς από εμάς. Το μόνο όπλο του εργαζόμενου στην αυθαιρεσία του εργοδότη (ακόμα και αν αυτός είναι το κράτος) είναι η απεργία.
Μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις άρχισαν να λαμβάνουν χώρα κατά την βιομηχανική επανάσταση. Τότε η απεργία τέθηκε εκτός νόμου. Αργότερα στα τέλη του 19ου -αρχές 20ου αιώνα τα περισσότερα δυτικά κράτη νομιμοποίησαν το δικαίωμα των εργαζόμενων στην απεργία. Άλλωστε ποιο άλλο όπλο έχει ο εργαζόμενος;
Πλέον όλοι γνωρίζουμε ότι η απεργία μπορεί να κριθεί από το δικαστήριο "παράνομη και καταχρηστική" δηλαδή το δικαστήριο κρίνει ότι η άσκηση της απεργίας υπερβαίνει τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη και ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος. Για να κριθεί αν μία απεργία είναι παράνομη και καταχρηστική σταθμίζονται τα συμφέροντα των απεργών και του εργοδότη (;;;) καθώς και η ζημιά που προκαλεί η απεργία στο κοινωνικό σύνολο.
Η απεργία όμως από τη φύση της προκαλεί ζημιά στο κοινωνικό σύνολο, καθώς παύει οποιαδήποτε δραστηριότητα στο χώρο της δραστηριότητας των απεργών. Βλάπτονται δε άμεσα και τα συμφέροντα του εργοδότη. Αλλά αυτή δεν είναι η ουσία της απεργίας; Γιατί αν δεν βλαφτούν τα συμφέροντα του εργοδότη και δεν υπάρξει αγανάκτηση της κοινωνίας πως θα ασκήσουν πίεση οι απεργοί;
Ναι, είναι γεγονός ότι η Αθηναίοι πολίτες έχουμε ταλαιπωρηθεί πάρα πολύ τις τελευταίες ημέρες από την απεργία των εργαζομένων στο ΜΕΤΡΟ. Το μποτιλιάρισμα και το χάος που επικρατεί στους δρόμους της πρωτεύουσας είναι απίστευτο. Οι εργατοώρες που χάνονται προσπαθώντας να φτάσουμε στην εργασία μας είναι πολλές. Ποιο άλλο όπλο όμως έχει ο εργαζόμενος. Και αρκεί αυτό για να κηρύξεις μία απεργία παράνομη και καταχρηστική; Και αν αφαιρέσεις αυτό το όπλο από τον εργαζόμενο ποιο άλλο όπλο του δίνεις; Θα πρέπει όμως να μην ξεχνάμε ότι και ο απεργός βλάπτεται άμεσα και για να προβαίνει σε απεργία μεγάλης διάρκειας παλεύει για σημαντικά δικαιώματα (αφού κατά την διάρκεια της απεργίας δεν πληρώνεται). Και ας μην ξεχνάμε πόσες σημαντικές κατακτήσεις στα εργασιακά δικαιώματα έγιναν εξαιτίας των απεργιών (Η απεργία των ραφτρών της FORD στο Ντάγκεναμ το 1968 οδήγησε στην εξομοίωση των μισθών ανδρών και γυναικών).
Η απεργία είναι η πίεση προκειμένου απεργοί και εργοδότης να έρθουν σε έναν συμβιβασμό προκειμένου να προστατευθούν τα δικαιώματα και των δύο.
Από την υπαγωγή της χώρας μας στου μηχανισμούς στήριξης του ΔΝΤ και μετά είδαμε πολλές απεργιακές κινητοποιήσεις. Οι περισσότερες χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Μάλλον γι' αυτό όλοι απογοητευτήκαμε και σταματήσαμε τις κινητοποιήσεις (τελευταία γενική απεργία έγινε στις 19.10.2011). Αποδεχόμαστε την μοίρα μας χωρίς καμία αντίσταση. Οι όποιες απεργίες έχουν μικρή χρονική διάρκεια και μάλλον έχουν περισσότερο χαρακτήρα συμβολικό παρά ουσιαστικό. Σε χρόνια δύσκολα που ο μέσος Έλληνας πολίτης παλεύει απλά και μόνο για να επιβιώσει κανείς δεν παλεύει για να αλλάξει την κατάσταση. Γιατί; Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση κωφεύει σε όλες τις απεργιακές κινητοποιήσεις, σαν άλλη Θάτσερ (βλ. απεργιακές κινητοποιήσεις των ανθρακωρύχων στην Μ.Βρετανία το 1984). Αρκεί αυτό για να μας σταματήσει;
Το άρθρο 23 του Συντάγματος ρητά ορίζει ότι η απεργία αποτελεί δικαίωμα των εργαζομένων και ότι οι όποιοι περιορισμοί δεν μπορούν να φθάνουν έως την κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας ή την παρεμπόδιση της νόμιμης άσκησης του. 
Κανείς δεν μπορεί να καταργεί το δικαίωμα του εργαζομένου στην απεργία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου