ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Η σημερινή γιορτή, από πολλούς παρεξηγημένη, θεωρείται στις μέρες μας ως μία καθαρά εμπορική γιορτή, μία ευκαιρία για τις γυναίκες για να βγούμε μόνες μας, μία ευκαιρία για να μας προσφέρουν λουλούδια και να μας πουν χρόνια πολλά. Δηλαδή μία ευκαιρία για τα μπαρ και τα εστιατόρια  να έχουν αυξημένη κίνηση (προσφέρονται ειδικές τιμές στις "εορτάζουσες" γυναίκες) και μία ευκαιρία για τα ανθοπωλεία και λοιπά εμπορικά καταστήματα να έχουν αυξημένο τζίρο. Επίσης για πολλές από εμάς είναι μία ευκαιρία (ίσως η μοναδική μέσα στο έτος) που οι σύζυγοι θα επιληφθούν τα των παιδιών και θα μπορέσουν αναπόσπαστες να διασκεδάσουμε με τις φίλες μας. Ίσως η μόνη μέρα του χρόνου που σε πολλές από εμάς θα "επιτραπεί" να βγούμε έξω από το σπίτι μόνες μας!

Ποιο είναι όμως το νόημα της σημερινής ημέρας;

Όλοι και κυρίως εμείς οι γυναίκες έχουμε ξεχάσει τους αγώνες που έγιναν προκειμένου σήμερα να απολαμβάνουμε βασικά κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά δικαιώματα. Στις 8 Μαρτίου 1857 οι κλωστοϋφάντρες της Νέας Υόρκης ξεσηκώθηκαν σε μία πρωτοφανή για την εποχή κίνηση διεκδικώντας ίσα δικαιώματα στο ωράριο και τη μισθοδοσία με τους άντρες εργαζόμενους. Πέρασαν πολλά χρόνια και πολλοί αγώνες (δεν έλειψαν άλλωστε και τα θύματα) προκειμένου να κατακτηθούν αυτονόητα δικαίωμα του ανθρώπου  τα οποία δεν αναγνωριζόντουσαν στις γυναίκες επί αιώνες, όπως το δικαίωμα της ψήφου, του εκλέγειν και εκλέγεσθαι γενικότερα, το δικαίωμα στη μόρφωση, στην παιδεία και στην εργασία (με ίδιες απολαβές και ωράρια με τις "προνομιούχους" άντρες).
Το αρχικό κίνημα που διαμορφώθηκε στα τέλη του 19ου -αρχές του 20ου αιώνα απαιτούσε τα ανωτέρω δικαιώματα. Σήμερα και από τις αρχές του 1990 το κίνημα έχει διαμορφωθεί με διαφορετικά πλέον αιτήματα. Αμφισβητούμε τα θεμέλια της σύγχρονης πατριαρχικής οικογένειας. Πολύ συχνά σε συζητήσεις μας, γυναίκες μου αναφέρουν ότι τελικά τίποτα δεν κερδήθηκε αφού η σύγχρονή γυναίκα καλείται να τα βγάλει πέρα όχι μόνο με το σπίτι, τα παιδιά και τον σύζυγο αλλά και με τις επαγγελματικές υποχρεώσεις. Και κατά συνέπεια μόνο επιβάρυνση της έφερε το κίνημα και όχι κάποιο κέρδος.
Τα πράγματα βέβαια είναι τελείως διαφορετικά. Βέβαια ακόμη υπάρχουν πολλοί αγώνες για να κερδηθούν  Θα πρέπει να αλλάξει η νοοτροπίας μας από τη βάση. Δεν είμαστε όμοιες με τους άντρες. Άλλωστε πως θα μπορούσαμε; Κανείς δεν είναι όμοιος με τον άλλο. Και εδώ θα μπορούσε να υπάρξει παρεξήγηση της λέξης ισότητα. Κάθε άνθρωπος (άνδρας ή γυναίκα) πρέπει να αντιμετωπίζεται ανάλογα με τις ικανότητες και τις ανάγκες του, ανεξαρτήτως του φύλου του. Αυτό όμως θα πρέπει να ξεκινήσει μέσα από την οικογένεια. Οι ίδιες έχουμε μεγάλη ευθύνη από το πόσο διαφορετικά μεγαλώνουμε τους γιους μας από τις κόρες μας με κριτήριο το φύλο τους και όχι τις ικανότητες τους. Τα taboo στην ανατροφή των παιδιών καλά κρατούν!!!
Η κοινωνία δεν πρέπει να αναχθεί άλλο να είναι πατριαρχική. Καθένας μας πρέπει να συνεισφέρει τόσο στην κοινωνία όσο και στην οικογένεια ανάλογα με τις δυνάμεις του και τις ικανότητες του και όχι ανάλογα με το φύλλο, σε κάθε έκφανση των οικογενειακών, κοινωνικών και πολιτικών υποχρεώσεων. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη προκειμένου να σταματήσει η δυσμενής διάκριση εις βάρος των γυναικών.
Στη μνήμη των γυναικών που αγωνίσθηκαν και αγωνίζονται μέχρι σήμερα για μία πιο δίκαιη κοινωνία, ας κάνουμε όλοι μας σήμερα κάτι διαφορετικά με σκοπό να αλλάξουμε έστω και λίγο τις ζωές μας. Ίσως ο αντίκτυπος να είναι μεγαλύτερο από ό,τι φανταζόμαστε.